شهادت

آفتاب راست ایستاده بودکه راست ترین قامت ها به نمازشکسته ایستادند. خورشید اذان می گفت.آسمان قامت می بست.غباربرخاسته سرخضوع داشت. آشوب، به نظر اقتدا کرد وسکوتی غریب، کران تاکران میدان راپوشاند.خشکیده ترین لب ها، دلنشین ترین ترنم سجع وار عشق رابه گوش تشنه ی ریگزاران داغ می بخشید. نسیم صرصرگونه بوی تازه ی خون می آورد.سکوت، آن قدربه گوش هافرصت می داد تا سیلی موج رابر ساحل فرات احساس کنند؛ تشنه کامان اما، درالتهاب وعطش دیگری می سوختند:حریق بزرگ عشق، دامن دل ها راگرفته بود وتا لب هابالامی آمد.فرات عرق شرمی بودکه برعطش اطفال تشنه کام حسین(ع) می ریخت. حسین(ع)می دانست که اگراین نمازرابرپانکند،بذری که رسول ا..ّ.افشاندوباخون فرق علی(ع)آبیاری شدو باپاره های جگرحسن(ع) بالید،برای همیشه محاق بودوتنها درذهن تاریخ یافت می شد. امام عاشوراتکبیرنمازراگفت ودست هایی که دمی پیش نوازشگرشمششیر بود؛ دررهاترین حالت، ازسفرآسمان برگشت ودرآرامش داغ صحراقرارگرفت. اینک رکوع فرصت کم کردن فاصله با دوست، قنوت، فرصت دردست نهادن هستی وبه دوست تقسیم کردن؛ سجود، تمرین برخاک افتادن بودوسلام آمادگی برای ورودبه ((دارالسّلام))؛ دارلسّلام محبوب. نمازبه پایان رسیدوتبسمی دلپذیر برلبان امام نشست وسپس امتزاج دولبخند وپروازروحیِ نمازگزاران که وسعت بهشت راپوشاند وهفت آسمان را ازهیاهوی بالهایش لبریزکرد. و چشم همسفر ادامه ی سفر رو هستی یا نه؟                    پس بزن بریم.... آره،ما رسیده بودیم شلمچه و روی همون خاک هایی که یه روزی با خون شهدا شسته شده بود نشستیم. یادمه روبه روی ما سیم خاردار هایی بود که مرز ما و عراق را جدا می کرد و پشت اون سیم خاردارها میدان مین بود. گریه به هیچکدوم از ما امان نمی داد. نمیدونم، هنوز هم نمی دونم چرا فضای اونجا انطوری بود، که بدون اینکه اراده کنی اشکات جاری می شدند. خیلی از ما از شلمچه هیچی به جز یه اسم نشنیده بودیم. سرمون رو زیر انداخته بودیم و زل زده بودیم به خاک و منتظر شنیدن سخنان راوی بودیم. بالاخره لب به سخن گشود و صدای گریه ها آروم شد...(اینها حرفها رو با واکم ضبط کردم و سخنان واقعی راوییه.)چیه...؟! دیدید آخر رسیدیم؟ یادتونه چقدر بین راه بهونه گرفتید؟ گفتید کنسرو سرد که غذا نشد گشنمونه، پس کی می رسیم، الان کجا میریم؟... حالا تموم خستگی هاتون رفع شد؟ ببینم از پل که رد می شدید صدای سلام شهدا را شنیدید؟ حضورشون را حس کردید یا نه؟! اینجا که ما نشستیم کنار مرز ایران و عراق است. سمت راست شما خاک عراق و روبه روی شما مرز مشترک ما با عراق است.حدود شصت، هفتاد هزار جوان ما اینجا شهید شدند. تو این منطقه عملیات های بیت المقدس، بیت المقدس۷، عملیات رمضان، عملیات کربلای۴،کربلای۵ و کربلای ۸ انجام شدند. عملیات کربلای پنج یکی از مهم ترین عملیات هایی است که در این منطقه انجام شد. اون طرف دژ محور اصلی این عملیات بود. یعنی در واقع این عملیات در خاک عراق بود. از اینجا تا بصره چهل کیلومتر فاصله است. هدف عملیات کربلای پنج عبور از موانعی بود که برای دفاع از شهر بصره انجام گرفته بود و در نتیجه رسیدن به شهر بصره بود. چون این شهر برای عراق خیلی مهم بود و اگر تصرف می شد ما می تونستیم عراق را شکست خورده حساب کنیم.استحکاماتی که برای دفاع از بصره به کار برده بود جزءِ قوی ترین و مدرن ترین استحکاماتی بود که بین مرز ما و عراق به کار برده بودند. صدام آنچنان نسبت به امنیت این شهر مطمئن بود که گفته بود:((اگر ایرانی ها بتوانند از موانع شهر بصره عبور کنند من کلید شهر بصره را به آنها می دهم!)) قبل از عملیات کربلای پنج، عملیات کربلای چهار بود که برای این عملیات نقشه های حساب شده ای کشیده شده بود. هدف این عملیات این بود که از رودخانه ی اروند بگذریم و جزایر کوچکی از آنجا رو بگیریم و خودمون رو به بصره برسونیم. اما این عملیات به خاطر کمک های اطلاعی و نظامی آمریکا به صدام لو رفت. چون آمریکا تحرکات ما را با استفاده از ماهواره به عراق انتقال می داد. و در این عملیات شهدای بسیاری دادیم. اگر پدر نماز و روزه خود را بجا نیاورده باشد، چنانچه از روی نافرمانی ترک نکرده و می توانسته قضا کند بر پسر بزرگتر واجب است که بعد از مرگش بجا آورد یا برای او اجیر بگیرد، بلکه اگر از روی نافرمانی هم ترک کرده باشد واجب است به همین طور عمل کند و نیز روزه ای را که در سفر نگرفته اگر چه نمی توانسته قضا کند، واجب است که پسر بزرگتر قضا نماید یا برای او اجیر بگیرد. اگر پسر بزرگتر شک دارد که پدر نماز و روزه قضا داشته یا نه چیزی بر او واجب نیست . اگر پسر بزرگتر بداند که پدرش نماز قضا داشته و شک کند که بجا آورده یا نه، بنابر احتیاط واجب باید قضا نماید.اگر معلوم نباشد که پسر بزرگتر کدام است، قضای نماز و روزه پدر بر هیچ کدام از پسرها واجب نیست ولی احتیاط مستحب آن است که نماز و روزه او را بین خودشان قسمت کنند یا برای انجام آن قرعه بزنند.     اگر میت وصیت کرده باشد که برای نماز و روزه او اجیر بگیرند، بعد از آن که اجیر نماز و روزه او را به طور صحیح بجا آورد، بر پسر بزرگتر چیزی واجب نیست . اگر پسر بزرگتر بخواهد نماز پدر را بخواند باید به تکلیف خود عمل کند مثلا قضای نماز صبح و مغرب و عشا را باید بلند بخواند. کسی که خودش نماز و روزه قضا دارد اگر نماز و روزه پدر هم بر او  واجب شود هر کدام را اول بجا آورد صحیح است . اگر پسر بزرگتر موقع مرگ پدر نابالغ یا دیوانه باشد، وقتی که بالغ شد یا عاقل گردید باید نماز و روزه پدر را قضا نماید، و چنانچه پیش از بالغ شدن یا عاقل شدن بمیرد، بر پسر دوم چیزی واجب نیست . اگر پسر بزرگتر پیش از آن که نماز و روزه پدر را قضا کند بمیرد بر پسر دوم چیزی واجب نیست .  نوشته شده توسط : محمد حسین