رهبر فرزانه

ای آخرین ستاره به فردا! تو مانده‌ای/خورشید ناپدید شد، اما تو مانده‌ایمُردند غازیان یمین و یسارمان/سردار خستۀ شبِ هیجا! تو مانده‌ایالسابقون مصادره شد، کاخ سبز شد/تنها تو، ای اباذر! تنها تو مانده‌ایما گم نمی‌شویم که سکان به دست توست/ای ناخدای ورطۀ دریا! تو مانده‌ایما هم جگر به گوشۀ دندان گرفته‌ایم/زیرا تو ـ ای شریفِ شکیبا! ـ تو مانده‌ایپایین نگاه می‌کنم و جمله رفته‌اند /رو می‌کنم به جانب بالا: تو مانده‌ایتنها تویی و ما به جماعت نشسته‌ایم/مشکور نیست سعی فرادا، تو مانده‌ایما مانده‌ایم و معرکه، ما مانده‌ایم و تیغ/الّا همین بهانه که: آقا! تو مانده‌ای